Patyczki i inne sposoby na jesienną nudę

Cześć!

Ostatnie dni są dla Zuzi dość ciężkie jak dla nasz wszystkich. Coraz mniej wolnego czasu, niestety, a co za tym idzie coraz większa nuda suni.

Przyzwyczajona do 3, czasem 4 solidnych spacerów dziennie jest dość przytłoczona faktem że przyznano jej teraz tylko 2. Ja sama też nie jestem zachwycona.

No dobrze, ale jak sunia radzi sobie z nudą?

Zauważywszy, że nikt nie chce jej porzucać piłeczki, sama się nią bawiła: turlała, łapała, „zakopywała” w kocyku, ponownie wyjmowała i tak w kółko :D

Jej wszystkie szarpaki są w opłakanym stanie – powyciągane pojedyncze nitki walają się po całym domu a same zabawki wyglądają bardzo biednie. Wyczuwam wizytę w zoologu…




Od ostatniej notki zdążyła sobie też nieźle nagrabić. Ma takie dziwne hobby, że jak wychodzimy i nie daj boże ktoś zostawi uchylone drzwi od sypialni rodziców to sunia *tup tup tup* do salonu. Potem *haps!* i leci ze swoją zdobyczą, nielegalnie wskakuje na łóżko, ciamka ciamka, zeskakuje i idzie spać. Cóż, nikt nie mówił, że jest normalna.

Jej ofiarami zostały już:

- orzeszki ziemne

- rolka po papierze toaletowym

- paragon

- cała rolka papieru toaletowego

- wafelek

Ostatnio nawet na moich oczach podeszła do kosza z makulaturą, wyjęła mały papierek, pomiędliła chwilę w pysiu, wypluła i zostawiła na środku salonu jakby nigdy nic. Chwilę później już spała :D

Właśnie, teraz znowu dużo śpi. Jednak „jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz”, więc sunia zanim się położy musi wywalić część rzeczy z legowiska, niektóre włożyć z powrotem, uklepać, pokopać i po jakimś czasie wiercenia się zasypia. Wasze zwierzaki też tak mają?

Pewnego późnego wieczoru usłyszałam ciche piszczenie zza drzwi. Pomyślałam, że to nic. Potem znowu, ale głośniejsze, jakby Zuzi coś się działo. Rzuciłam więc zeszyt z którego się uczyłam, wstałam z łóżka i wybiegłam do Zuzi. Zapalam światło a tam śpiąca jak suseł Zuzieł. Jednak przez sen machała łapkami i piszczała :P Spokojna wróciłam do pokoju.

Mimo to codziennie z nią choć trochę ćwiczę sztuczki, bawię się i głaszczę - byle do soboty!

Tak, weekendy są jednak głównie zarezerwowane dla niej ;)

I jeśli takowy wolny czas nadchodzi rozkoszujemy się naprawdę porządnym ćwiczeniem sztuczek i długimi leśnymi spacerami…

 

Kopanie obowiązkowo zaliczone ;D

Ostatnio będąc w lesie (teoretycznie miały być mgły. Teoretycznie) spotkałyśmy znajomego psa – Entera. Zuzia często boi się zbyt natarczywych w zabawie psów, więc Enter jest dla niej super spacerowym partnerem.

Cóż tu więcej mówić! Chyba tylko tyle, że Enter nie jest przyzwyczajony do pozowania,choć Zuzia czasem też przedkłada niuchanie nad pozowanie :D

Ale ten godzinny spacerek uważam za udany!

Wspólne zdjęcie - niemożliwe staje się możliwe!

 

W lesie można robić naprawdę dużo rzeczy. Spotykać inne psy - to oczywiste, ale Zuzia czuje nieodwzajemnioną miłość do patyczków. Patyczki to jej życie i może dla nich stracić rozum :D
Taka sytuacja!

 

Lubicie jesienne liście? Ja tak. Ale według Zuzi co za dużo to nie zdrowo. I w sumie może i jest w tym trochę racji :D

 

 

 

Pogoda naprawdę, naprawdę się ze mnie nabija. Przez cały tydzień – piękna mgła! Codziennie jak wychodziłam do szkoły plułam sobie w brodę, że nie mam aparatu.

Wstaję bladym świtem w sobotę tydzień temu rano. Widoczność 100%.

No dobra, to może chociaż słońce wyjdzie? Wychodzę z sunią – mżawka, zachmurzone niebo, brzydkie światło. A co się dzieje kiedy wychodzę do sklepu? Pełne słońce, piękne światło! Wracam szybko do domu, przebieram się na spacer i (kto by się spodziewał!) znowu niebo jest zachmurzone…

Mimo to nie poddaję się i staram się robić znośne dla oka zdjęcia. Staram się - to najodpowiedniejszy zwrot :P

 

 

Ktoś tu widzi psa? ;D

 

Pozdrawiam!
Ola i Zuzia




PS Tę notkę dodaję później niż zwykle bo (uwaga – oryginalnie) szkoła :/ A już, już byłam z siebie taka dumna, że dodaję regularnie :P

PPS Dziękuję, że aż 27 osób wypełniło ankietę – jak dla mnie to bardzo dużo :) Nie sądzę by potrzebne było jakieś szczególne podsumowanie czy głębszej refleksje na ten temat.
Bardzo wszystkim dziękuję! Choć największe podziękowania należą się tym, którzy w pytaniach otwartych powiedzieli coś od siebie ;)
Ta ankieta dużo mi dała...chodź jak tu zrobić by tekstu i zdjęć było jednocześnie tyle samo, więcej i mniej niż teraz?

„Jeszcze się taki nie urodził co by wszystkim dogodził”. I tego się trzymajmy ;)

No i jesienna sunia na koniec...