Rudy coś

 Cześć!


 Nie wiem jak u Was, ale nasz długi weekend był bardzo leniwy. Pojechaliśmy do rodziny, Zuza poopalała się, powylegiwała. Jednym słowem - chillout.

Było zbyt gorąco by myśleć, więc sztuczki zeszły na drugi plan. Spacerki też ograniczały się do spokojnych przechadzek. Ale czy to komuś przeszkadzało?

 

 

Patrzysz na ten pycho i zachodzisz w głowę: to to prosi o spacer, jedzenie czy mizianie?

Ostatnio chyba trochę przechwaliłam Zuzię jeśli chodzi o pozowanie do zdjęć. W ogródku w pewnym absolutnie nie chciała na mnie patrzeć. Za to nadal zostawała w jednym miejscu. To co, wspólne zdjęcie z samowyzwalaczem? Yay! Nie, nie wiem co mnie podkusiło. Usadziłam Zuzię, usadziłam siebie iiiii... okazało się, że Zuzia ma zupełnie inne plany.



Droga powrotna minęła nam pod znakiem sapiącej i dyszącej Zuzi. Temperatura wahała się od 30 °C do zaraz umrę dłużej nie wytrzymam, jednak gdy spadła, Zuza poczuła się lepiej. Nie wiem jak i kiedy znalazła się na moich kolanach...

... i zaczęła rysować nosem szlaczki na i tak już brudnej szybie.



W każdym razie został zarządzony postój. Psu chciało się pić, więc nauczona ostatnią sytuacją zaopatrzyłam się w składaną miskę. Sprawuje się dobrze, choć jak dla mnie jest trochę za duża.
I znowu czułam się jak odmieniec, gdy ustawiałam się do poniższych zdjęć. Stacja benzynowa, tiry, parking, pijący pies i obskakujące go dziecko z aparatem. To naprawdę takie dziwne? :D

 Restauracja na stacji benzynowej przyjęła nas bardzo chętnie z psem, a co więcej kelnerka ją (Zuzię, nie stację) wygłaskała i wymiziała. Wspólnie z Panią stwierdziliśmy, że wszystkie Zuzie to fajne psy (tak się składało, że też ma sunię Zuzię. Przypadek?).



Oczywiście Zuń nie byłby sobą, gdyby nie zostawił po sobie śladu bytności.


A w domu do spania, tak się zmęczyła ;)

✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿

Ostatnio zdarzyła nam się taka oto przygoda.
Szykuję się do szkoły w pewien niesamowicie źle zapowiadający się dzień, gdy do domu wpada małe, rude COŚ.

 Gdy wpadłam do salonu sytuacja przedstawiała się następująco: wiewiórka na ścianie, pies na stole, pisk wszędzie. Złapałam wyrywające się dziesięć kilo głupoty i zamknęłam się z nim w pokoju, gdy w salonie zaczęła się akcja transportowania Rudej Koleżanki na wolność. Dopiero po chwili zauważyłam, że wszędzie gdzie znajduje się Zuń, znajdują się też czerwone kropelki. Wiewiórka najwyraźniej drapnęła lub dziabnęła sunię. Obejrzałam sunię - na szczęście nic poważnego się nie stało.
Czy Zuzia się czegoś nauczyła?
Nie.
Stanowczo nie. Nadal potrafi gapić się na rudą godzinami. Cóż, miłość nie wybiera.

Kończąc: na naszym balkonie jest mnóstwo porozsypywanych, częściowo pustych, ziarenek słonecznika. Jest coś piękniejszego na świecie, niż poranne zlizywanie i łykanie ich z posadzki?
Zapewne tak, jednak Zuzia nadal oddaje się tej rozkoszy, gdy nikt nie patrzy...




Pozdrawiam,
Ola i Zuzia


PS Zuzia dziękuje serdecznie wszystkim za życzenia i z racji, że wiele psów ma teraz urodziny składamy zbiorowe sto lat!

PPS Mam zamiar uzupełnić moją psio-fotograficzną biblioteczkę. Jeśli foto, to absolutnie dla tych najbardziej początkujących. Jakieś propozycje? ;)

PPPS Dziś byłyśmy (choć bardziej Zuza) na szczepieniu przeciw wściekliźnie. Nowy grawerek który ma dyndać przy suni jest zielony. No nijak mi to nie pasuje do różowych szelek! A co to oznacza? A może by tak noowe szelki? :D